Holiday is over !
Blijf op de hoogte en volg Tom
28 Augustus 2012 | Zuid-Korea, Seongnam-dong
Zoals ik al vertelde in mijn eerste verslag, hadden we nog een volle week vrij voordat de colleges zouden beginnen. Deze vakantiedagen moesten en zouden natuurlijk vol op benut worden, zoals jullie van me gewend zijn. Daarom besloten we met een klein groepje naar het zuiden te gaan. We zouden donderdag vertrekken om na een paar geweldige dagen hiken, op zondag weer terug te keren op de campus. Dit zou uiteindelijk anders aflopen. En eerst hadden we nog wat introductie en werd verteld hoe het hier reilt en zeilt op de universiteit. Daarnaast moesten we ons inschrijven voor de vakken en bereidde voornamelijk ik de trip voor.
Uiteraard dacht ik dat het allemaal wel even zou fixen, maar dat pakte nogal anders uit. Het inschrijven van de vakken moest in het Koreaans en er zaten allerlei dingen tegen. De vakken die ik wilde waren vol, niet meer beschikbaar of de schema’s van de colleges overlapten. Het plannen van de trip was nog erger. Echt bijna niemand spreekt hier engels. Het is een enorm verschil met Europa. Daar spreekt zelfs de vuilnisman tenminste nog tien woorden engels, of de woorden lijken soms per toeval op elkaar. Verder zijn veel gebaren verschillend, die bij ons vanzelfsprekend zijn. Maar het allerergste is misschien nog wel de tongval. Als ik bijvoorbeeld een plaatsnaam probeer uit te spreken, heeft men over het algemeen geen idee waar ik het over heb.
Dat komt voornamelijk doordat er vrijwel geen buitenlandse toeristen zijn. Dus alleen de mensen die business doen op internationaal niveau spreken engels. De gemiddelde Koreaan heeft dus ook gewoon geen enkele reden om engels te leren. Op het moment dat ik me dat besefte, kon ik me er ook wat beter bij neerleggen. Ook begin ik meer te wennen aan het eten en me thuis te voelen in mijn kamer. De lessen zijn inmiddels begonnen en die zijn prima. De klassen zijn kleiner en daardoor is het interactiever dan in Nederland en de leraren spreken voldoende engels. Uiteindelijk is het ook allemaal goed gekomen met mijn vakkenpakket.
Mijn beeld van de Koreanen is trouwens inmiddels drastisch veranderd in vergelijking met voor mijn vertrek. Iedereen is hier gewoon rijk en aan alles kun je merken dat het hele land enorm ontwikkeld is. En dus niet alleen maar in de stad, zoals ik had verwacht. Ondanks hun ingetogen en bescheiden houding zijn ze enorm succesvol. Het is het 11e rijkste land en na het WK voetbal in 2002 en de olympische spelen in 1988, komen ook de winterspelen in 2018 naar Korea. Daar kan Nederland nog een puntje aan zuigen.
Ik blijf me ook verbazen over de sympathie en geborgenheid, die diep genesteld zit in dit volkje. Neem bijvoorbeeld zondag. Igor (mijn huisgenoot) en ik vroegen een stel Koreanen of we mee mochten doen met hun potje voetbal. Het was een vriendenteam met ook mannen van middelbare leeftijd. Uiteraard mocht dat en het was zo leuk dat we uiteindelijk tot de conclusie kwamen dat we vaker mee zouden doen of zelfs vast in hun team mochten spelen. Dat moest gevierd worden om ons te verwelkomen en dus trakteerde één persoon ons allemaal op een lunch. Nog nat van het zweet en in onze voetbaloutfit gingen we dus mee en ik deed een verwoede poging om de verschrikkelijk scherpe maar lekkere noodles naar binnen te werken. Fantastisch om op zo’n manier echt de cultuur te ‘’leven’’!
Maar nu over de trip naar het zuiden. Aangezien de voorbereidingen niet zo waren gelukt, besloten we gewoon op de bonne fooi te gaan. Het reizen ging allemaal perfect. Ik had er helemaal zin in en het voelde echt als een avontuur, omdat we vanaf het begin af aan geen idee hadden waar we terecht zouden komen. Met hele luxe bussen die op de seconde op tijd reden kwamen we in de avond aan in een klein dorpje met zes huizen, waarvan twee een soort hotel of guesthouse waren. Het regende de dag dat we aankwamen alleen verschrikkelijk hard en ook de hele nacht hield het niet op. We werden bang dat ons tripje in het water zou vallen, want ondertussen hadden we ook gelezen in de Lonely Planet, dat je absoluut niet in het regenseizoen moet gaan hiken. Maar in Seoul was het prima weer, vandaar dat we er niet aan gedacht hadden. Vervolgens kregen we een verschrikkelijke maaltijd voorgeschoteld en kwamen we erachter dat we op de grond moesten slapen, want dat was daar gebruikelijk. De volgende dag probeerden we toch maar gewoon te gaan hiken en namen voor lief dat we binnen vijf minuten doorweekt waren. Het water stroomde over de weg en de rivier was ongelooflijk wild. Toen we het hike-pad wilden betreden kwamen we er achter dat het zelfs gesloten was. De moraal was enorm laag en we gingen terug naar het hotel.
Vervolgens ging de helft van het gezelschap naar huis. Wij besloten om dan maar halverwege de terugreis uit te stappen en wat culturele dingen te doen. We strandden in een stad met 1,5 miljoen inwoners (genaamd Daejeon) en uiteindelijk draaide dat natuurlijk weer uit op een avond stappen. De volgende dag zijn we nog naar een cultureel stadje gegaan en was de trip uiteindelijk toch nog de moeite waard. Alleen al omdat de behoefte was gestild om buiten Seoul te reizen.
Nu was de vakantie echt over en werd het tijd om echt mijn plekkie te gaan vinden hier voor langere tijd. Op dit moment raast er een typhoon door de stad en het land, maar bij ons valt het allemaal erg mee, dus maak jullie vooral geen zorgen!
Uiteraard dacht ik dat het allemaal wel even zou fixen, maar dat pakte nogal anders uit. Het inschrijven van de vakken moest in het Koreaans en er zaten allerlei dingen tegen. De vakken die ik wilde waren vol, niet meer beschikbaar of de schema’s van de colleges overlapten. Het plannen van de trip was nog erger. Echt bijna niemand spreekt hier engels. Het is een enorm verschil met Europa. Daar spreekt zelfs de vuilnisman tenminste nog tien woorden engels, of de woorden lijken soms per toeval op elkaar. Verder zijn veel gebaren verschillend, die bij ons vanzelfsprekend zijn. Maar het allerergste is misschien nog wel de tongval. Als ik bijvoorbeeld een plaatsnaam probeer uit te spreken, heeft men over het algemeen geen idee waar ik het over heb.
Dat komt voornamelijk doordat er vrijwel geen buitenlandse toeristen zijn. Dus alleen de mensen die business doen op internationaal niveau spreken engels. De gemiddelde Koreaan heeft dus ook gewoon geen enkele reden om engels te leren. Op het moment dat ik me dat besefte, kon ik me er ook wat beter bij neerleggen. Ook begin ik meer te wennen aan het eten en me thuis te voelen in mijn kamer. De lessen zijn inmiddels begonnen en die zijn prima. De klassen zijn kleiner en daardoor is het interactiever dan in Nederland en de leraren spreken voldoende engels. Uiteindelijk is het ook allemaal goed gekomen met mijn vakkenpakket.
Mijn beeld van de Koreanen is trouwens inmiddels drastisch veranderd in vergelijking met voor mijn vertrek. Iedereen is hier gewoon rijk en aan alles kun je merken dat het hele land enorm ontwikkeld is. En dus niet alleen maar in de stad, zoals ik had verwacht. Ondanks hun ingetogen en bescheiden houding zijn ze enorm succesvol. Het is het 11e rijkste land en na het WK voetbal in 2002 en de olympische spelen in 1988, komen ook de winterspelen in 2018 naar Korea. Daar kan Nederland nog een puntje aan zuigen.
Ik blijf me ook verbazen over de sympathie en geborgenheid, die diep genesteld zit in dit volkje. Neem bijvoorbeeld zondag. Igor (mijn huisgenoot) en ik vroegen een stel Koreanen of we mee mochten doen met hun potje voetbal. Het was een vriendenteam met ook mannen van middelbare leeftijd. Uiteraard mocht dat en het was zo leuk dat we uiteindelijk tot de conclusie kwamen dat we vaker mee zouden doen of zelfs vast in hun team mochten spelen. Dat moest gevierd worden om ons te verwelkomen en dus trakteerde één persoon ons allemaal op een lunch. Nog nat van het zweet en in onze voetbaloutfit gingen we dus mee en ik deed een verwoede poging om de verschrikkelijk scherpe maar lekkere noodles naar binnen te werken. Fantastisch om op zo’n manier echt de cultuur te ‘’leven’’!
Maar nu over de trip naar het zuiden. Aangezien de voorbereidingen niet zo waren gelukt, besloten we gewoon op de bonne fooi te gaan. Het reizen ging allemaal perfect. Ik had er helemaal zin in en het voelde echt als een avontuur, omdat we vanaf het begin af aan geen idee hadden waar we terecht zouden komen. Met hele luxe bussen die op de seconde op tijd reden kwamen we in de avond aan in een klein dorpje met zes huizen, waarvan twee een soort hotel of guesthouse waren. Het regende de dag dat we aankwamen alleen verschrikkelijk hard en ook de hele nacht hield het niet op. We werden bang dat ons tripje in het water zou vallen, want ondertussen hadden we ook gelezen in de Lonely Planet, dat je absoluut niet in het regenseizoen moet gaan hiken. Maar in Seoul was het prima weer, vandaar dat we er niet aan gedacht hadden. Vervolgens kregen we een verschrikkelijke maaltijd voorgeschoteld en kwamen we erachter dat we op de grond moesten slapen, want dat was daar gebruikelijk. De volgende dag probeerden we toch maar gewoon te gaan hiken en namen voor lief dat we binnen vijf minuten doorweekt waren. Het water stroomde over de weg en de rivier was ongelooflijk wild. Toen we het hike-pad wilden betreden kwamen we er achter dat het zelfs gesloten was. De moraal was enorm laag en we gingen terug naar het hotel.
Vervolgens ging de helft van het gezelschap naar huis. Wij besloten om dan maar halverwege de terugreis uit te stappen en wat culturele dingen te doen. We strandden in een stad met 1,5 miljoen inwoners (genaamd Daejeon) en uiteindelijk draaide dat natuurlijk weer uit op een avond stappen. De volgende dag zijn we nog naar een cultureel stadje gegaan en was de trip uiteindelijk toch nog de moeite waard. Alleen al omdat de behoefte was gestild om buiten Seoul te reizen.
Nu was de vakantie echt over en werd het tijd om echt mijn plekkie te gaan vinden hier voor langere tijd. Op dit moment raast er een typhoon door de stad en het land, maar bij ons valt het allemaal erg mee, dus maak jullie vooral geen zorgen!
-
31 Augustus 2012 - 09:27
Jack En Monique:
Dit is echt " weg" zijn in een andere wereld, blijf lekkerbekten en verwonderen, klinkt goed! Liefsbvan ons -
31 Augustus 2012 - 09:30
Jack En Monique:
Lekkerbekten???? Lekker genieten had daar moeten staan, nog een keer liefs van ons -
31 Augustus 2012 - 11:36
Ini:
Hoi Tom, heel veel succes en vooral plezier!, maar dat gaat wel lukken, lees ik in je verslag. groetjes, Ini -
05 September 2012 - 18:27
Joke Van Erkelens:
Hoi Tom,
Hartelijke groetjes van Joke (je weet wel, die van die schilderijen in de wachtkamer...)
Ik zal je blog regelmatig effe bezoeken en .........zijn er nog leuke insecten daar ?
Kakkerlakken, grote spinnen, enge torren.....ha ha.
Succes met de studie en zet hem op!!
Joke -
06 September 2012 - 13:56
Tom Westerbeek:
Wat leuk al die reacties op mijn eerste 2 verslagen :D, vooral die uit onverwachte hoeken! ! Mooi dat jullie het allemaal leuk vinden om te lezen. En Joke, ik ben wel een keer aangevallen door een enorme mot haha ! Maar voor de rest heb ik er niet veel gezien, alhoewel ik ook toe moet geven dat mijn focus er niet enorm op ligt ! Groetjes Tom ! -
07 September 2012 - 14:45
Ineke:
Hoi Tom !
Wat prachtig om jou reisverslagen te lezen joh!, regelmatig met een glimlach, omdat het zo echt op z"n
"toms "is.
En..........Coldplay was geweldig!!!!, had ik ff geluk met jou kaart he, dus dikke kus hiervoor!
Volgende keer doe ik wel mijn hakken van 30cm aan trouwens, want ik zag toch ietsepietsje minder dan de rest vd 60.000 mensen geloof ik.
Lieve groetjes van Ineke
-
07 September 2012 - 14:45
Ineke:
Hoi Tom !
Wat prachtig om jou reisverslagen te lezen joh!, regelmatig met een glimlach, omdat het zo echt op z"n
"toms "is.
En..........Coldplay was geweldig!!!!, had ik ff geluk met jou kaart he, dus dikke kus hiervoor!
Volgende keer doe ik wel mijn hakken van 30cm aan trouwens, want ik zag toch ietsepietsje minder dan de rest vd 60.000 mensen geloof ik.
Lieve groetjes van Ineke
-
14 September 2012 - 19:43
Maartje:
Hallo tom
Wat een verhaal zeg heb je ook nog leuke fotoos.Nog veel plezier daar.
gr maartje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
