Niets boven een knuffel van je moeder

Inmiddels ben ik alweer twee weken terug en neem nu dan eindelijk toch even de tijd om mijn laatste blog te schrijven. Ik schreef in m'n vorige verhaal namelijk dat ik de laatste 10 dagen zo hard mogelijk ging genieten. Dit is op zich niet onbehoorlijk gelukt en wil het vooral niet vergeten.

Thailand was een perfect einde van mijn periode van bijna 6 maanden ver weg van huis. Heerlijk weer, mooie stranden en mooie omgeving. Daarnaast een leuk gezelschap waarmee ik lekker eindeloos kon geinen en eten en drinken. Wel gingen de uitgaven en levensstandaarden iets omhoog. Authentieke ervaringen leken er niet echt meer in te zitten, maar daarom niet des te minder backpackerig. Man o man dit was wel echt wat ik me had voorgesteld van de drukkere rugzakkersgebieden. Overal mensen met bandana's, tank-tops, blote voeten en constant een halve liter bier in de hand. Over het algemeen hebben ze filosofische praatjes over ''zichzelf vinden'', maar ik had vooral het idee dat ze juist de weg kwijt waren. Overigens ook een heleboel toffe mensen en een fenomenale sfeer !

Wat ik daar allemaal uitspookte? Naast de reguliere gezelligheid, bevond ik me vooral in de zee of aan het strand. Fantastische beach parties met als hoogtepunt natuurlijk de Full-moon party op Kho Phangan. Vuurshows, kleurige outfits en drank, niets leek een grens te kennen. Verder heb ik voor het eerst in mijn leven gedoken. Dat was werkelijk waar geweldig. Het drijfsysteem geeft een gevoel alsof je zweeft. en het ademen door een regulator en zwemmen met flippers is al gaaf. Maar uiteraard is het onderwater leven nog veel indrukwekkender. Daar hangt natuurlijk wel een prijskaartje aan. 50 euro voor een halve dag proberen (incl training en één echte duik), maar toen ons aan het eind nog één duik werd aangeboden voor nog eens 25 euro, hoefde ik geen twee keer na te denken.

Vervolgens moest ik toch een beetje na gaan denken over het schema voor mijn laatste dagen. Het plan was om even rustig alle tijd in Bangkok te nemen om souvenirs en kleding te kopen voor ik weg ging, naast het bezoeken van de normale toeristische attracties. Mijn Franse reisgenoten hadden echter andere plannen en ik zag het niet zitten om te veel dagen alleen te zijn op het eind, alleen maar denkend aan thuis. Ik besloot dus toch om met hen mee te gaan naar Changmai, Noord-Thailand. We zouden na twee dagen weer terug gaan. Maar toen ons na de eerste dag een jungle tour van twee dagen werd voorgesteld waar je je geld terug zou krijgen als je ook maar één andere toerist tegen zou komen, kwam ik even in dubio. Het werd allemaal namelijk wat krap met mijn vlucht, maar ik besloot wat minder tijd in m'n souvenirs te steken en maar gewoon mee te gaan. Dit bleek de perfecte keuze. Ik zou mijn reis in stijl afsluiten en daar hoort een passend eind bij.

De tour begon met een ritje op een olifant. Zo'n beest is inderdaad traag, maar kon een veel steiler en smaller pad bestijgen, dan ik had verwacht. En als je ''bonó bonó'' riep, legde hij zijn slurf op z'n rug en kon je hem een banaan geven. Ik zat samen met Gauthier op ''Litlle Princess''. De bijnaam die ze al gauw verdiende, omdat ze als enige weigerde om planten te eten, alleen maar bananen wilde en door iedereen werd ingehaald.

Daarna kregen we een riem met een kapmes en een katapult. Met backpack op de rug begonnen we onze weg door de jungle te banen en het werd een héél eind lopen. Ik werd weer helemaal kind met mijn kapmes en maakte voor iedereen de perfecte wandelstok. Onze tourguide maakte indruk door over schors van bepaalde bomen te vertellen, wat ze gebruikten om wonden te desinfecteren of om fakkels te maken en allerlei andere grappige en handige weetjes.

Eenmaal aangekomen in het kamp, gingen we onze rattenvallen uitzetten en vervolgens begonnen we aan het eten. De zonsondergang daar was de meest indrukwekkende die ik ooit heb gezien. 's Avonds ging onze tour guide los op zijn gitaar en ik besefte dat ik hem één van de meest indrukwekkende personen vond, die ik in mijn leven heb ontmoet. Zo puur, grappig en creatief, maar daarnaast ook zo stoer dat ik zeker weet dat hij als één van de laatste zou sterven als de wereld vergaat. De volgende dag bestond mijn ontbijt uit de rat die we gevangen hadden. Dat was een goede bodem, want we hadden weer een heel eind te lopen. De afsluiting was een prachtige waterval, waar we lekker konden zwemmen. Deze ervaring in zijn geheel was by far het hoogtepunt van de reis.

Toen restte mij alleen nog om in 3 uurtjes zo veel mogelijk souvenirs te kopen in Bangkok om vervolgens het vliegtuig te pakken naar huis. Hoe geweldig mijn reis ook is geweest, ik was echt blij om naar huis te gaan. Ik kon eigenlijk niet meer wachten. Zo voelt het nu overigens nog steeds. De verassing maandag van mijn beste maatjes was hartverwarmend en zegt zó veel over mijn leven hier. Ik moest best weer even gewend raken aan het leventje in Nederland, maar het is gewoon allemaal zo chill. Wel denk ik nu stiekem alweer een beetje na over een volgend avontuurtje. Maar ook al is reizen inderdaad zo verslavend als men zegt, er gaat niets boven een knuffel van je moeder.