Goodbye Vietnam, Hello Cambodia

De reden dat ik vandaag even tijd heb om mijn blok te schrijven, heeft te maken met de hechte band die ik vannacht met het toilet heb opgebouwd. Innige omhelzingen en frequente bezoeken waren het gevolg van iets wat ik in mijn mond gestopt heb, waarvan ik zou wensen dat ik het nooit had gedaan. We zijn in Phnom Penh (hoofdstad van Cambodja) samen met Giovanni, een vriend van de exchange groep uit Italie. Zij zijn even het paleis en wat tempels aan het checken en ik ben even aan het uitrusten, want vanmiddag gaan we naar de Killing Fields en dat wil ik voor geen goud missen.

Maar goed tussen nu en de vorige keer dat ik schreef zitten nog twee prachtige weken Vietnam, die ik graag met jullie wil delen. Het stadje Hoi An, waar we kerst gevierd hebben, was echt geweldig leuk. Een klein stadje langs een rivier, waar geen auto's in het centrum mochten komen. Het voelde gelukkig totaal niet als kerst, dus het was ook niet zo schrijnend als ik van tevoren had gedacht. Wel even lekker extra uitgebreid gegeten met de Schotten. Helaas zeiden we elkaar vanaf daar gedag, omdat zij langer wilden blijven dan wij.

De volgende bestemming was namelijk Nha Trang, de badplaats van Vietnam. Dat was echter niet de reden dat we daar waren. De Coast Route waar ik het over had, bleek ongeveer de hele kust te beslaan en niet alleen het korte stukje bij Hoi An. Dus huurden we twee motorbikes (lees: scooters, maar dit klinkt stoerder). Uiteraard zonder guide, want we wilden nu dus eindelijk wel eens wat avontuur. En dat kregen we. Het was in mijn ogen het absolute hoogtepunt van Vietnam. De eerste dag hadden we al mooi uitzicht, maar het regende en dat maakte het nogal koud op de scooters. Eenmaal aangekomen in het plaatsje Da Lat kwamen we in een restaurantje aan de praat met een Vietnamese vrouw die Nederlands sprak, vanwege haar Hollandse man. Zij nodigden ons die avond uit om bij hun thuis naar binnen te komen om ons uit te leggen welke route we de volgende dag moesten nemen. Deze was namelijk een stuk langer, waardoor het verhuurbedrijf liever niet wilt dat je er langs gaat, maar we waren ze dus mooi te slim af. De dag die hier daardoor op volgde was echt fantastisch. We gingen heel vroeg weg en het weer was goed. De weg was erg moeilijk te vinden, omdat er nauwelijks verkeersborden waren. We begonnen in groen berglandschap om via een paar prachtige valleien bij de zee uit te komen. Daar reden we over een eindeloze weg met aan de ene kant dus de zee en aan de andere kant en meer rotsachtig landschap. Uiteindelijk kwamen we zelfs nog in een soort duinlandschap, waar ik helaas geen foto's van heb. We hadden namelijk nogal haast, omdat Igor twee keer een lekke band kreeg. Eerst in de middle of nowhere en gelukkig was daar een heel arm gezinnetje die hem kon plakken. Daar kwamen we nog twee kilometer verder mee, voordat hij weer plofte, maar dat was gelukkig net genoeg om bij een (niet veel meer professionelere) garage te komen. Toen we door het oponthoudt na zo'n 10uur motorrijden in het surfersplaatsje Mui Ne aankwamen, dacht ik bij mezelf: deze dag heeft echt alles. Ik was zo in mijn nopjes vanwege al het moois wat we hadden gezien en van het avontuur wat we hadden meegemaakt, dat ik die nacht waarschijnlijk met een constante irritante grijns lag te slapen.

De volgende bestemming was Saigon (ook wel Ho Chi Minh City) waar we ook een aantal jongens van de exchange groep zouden meeten om Nieuwjaar te vieren. Dit was echt een groot succes. Het was zo leuk om hen weer te zien en we hebben een paar geweldige stapavonden gehad. Om 12 uur waren we bij de Countdown van Heineken met duizenden mensen en dat was echt gaaf. Verder was er bijzonder weinig te doen in de stad zelf, dus de perfecte plaats om lekker uit te brakken.

Ook de laatste plek in Vietnam was een succes. Het eiland Phu Quoc was veel minder toeristisch en erg mooi. We hebben daar drie dagen weer een motorbike gehuurd met z'n tweeen en zijn op die manier lekker het hele eiland overgecrosst naar stranden en watervallen en dat soort dingen.

Inmiddels zijn we dus in Cambodja en tot nu toe vind ik de mensen hier veel leuker. Ze zijn ook een stuk armer, waardoor het minder storend is als ze je iets willen verkopen of wat dan ook. Verder zijn ze veel vriendelijker en minder agressief in het benaderen. Aan de ene kant word je er een beetje immuun voor, alle mensen die komen bedelen of je rotzooi willen verkopen. Maar soms is het nog steeds erg aandoenlijk. Verder is het echt niet normaal en onvoorstelbaar wat er hier allemaal gebeurd is zo'n 30 jaar geleden en dat maakt zeker wel indruk. We gaan nu naar het Oosten de natuur in en ik verwacht eigenlijk dat daar vrij weinig toeristen komen. Ook denk dat ik het daar nog veel armer is, dus ben erg benieuwd wat we daar allemaal gaan meemaken.