Gekke Koreanen

Het is alweer een volle maand geleden dat ik mijn laatste stukje heb geschreven. Het lijkt echt nog maar twee weken geleden ! De tijd vliegt nog sneller voorbij dan in Groningen. Ik ben precies op de helft van mijn semester hier. En dat betekent ook dat ik theoretisch nog maar anderhalf jaar student zal zijn. Daar moet natuurlijk een stokje voor worden gestoken. Dat gaat zeker ook wel gebeuren, want ik heb nog zo veel plannen voor ik aan het werk wil. Maar daarover later meer.

Uiteraard zijn er in de tussentijd wel wat dingen gebeurd die ik graag met jullie wil delen. Zoals ik in mijn vorige verhaal al vertelde, was het plan om een paar dagen naar het zuiden te gaan tijdens een korte vakantie. Onze bestemming was de grootste stad na Seoul, genaamd Busan. Echt een heerlijke vakantie bestemming met een strand en… voor de rest eigenlijk niks. Ideaal een beetje op het strand hangen. ’s Avonds lekker met de hele exchange groep biertjes drinken aan de boulevard en het nachtleven van Busan ontdekt. Ik wilde eigenlijk na één dag meteen weer vertrekken om de zuidkust te gaan bekijken. Dit moet echt prachtig zijn, maar uiteindelijk hadden te veel mensen verplichtingen en wilde niemand mee. Het alternatief leek niet slecht. We zouden naar dé culturele stad van Korea gaan, wat vroeger de hoofdstad van het land/koninkrijk was. De Lonely Planet geeft zelfs aan dat dit het hoogtepunt van Korea moet zijn. Ik ben bang dat mijn oom en tante er ook zijn geweest en dat ze me een cultuurbarbaar vinden als ik dit schrijf, maar ik vond het echt belachelijk. Met goede hoop bezocht ik de overgebleven verdedigingstoren (niet veel meer dan een paar stenen), een tempel (heb minsten 6 van zulke gebouwen gezien inmiddels, lijkt allemaal op elkaar) en een traditioneel dorp (alleen maar souvenier-winkeltjes). En het ergste was nog dat het allemaal buiten de stad was, terwijl ik had gehoopt op een levendig oud centurm. Enigszins teleurgesteld in cultureel-Korea keerde ik dus terug naar huis. Later werd me uitgelegd dat dit vooral te danken is aan de Japanners, die alles hebben platgebrand en leefgeroofd. Begin er maar niet over tegen een Koreaan.

Verder zijn we nog naar twee activiteiten geweest in de stad. De eerste was het gratis concert van PSY. Je kent hem wel van ‘’gangnam-style’’ (voor jullie achtergrondinformatie: dit is de fancy party area in Seoul). Dat nummer horen wij hier letterlijk drie keer per dag. Naast dit ene nummer had ik nog nooit een nummer van de artiest gehoord, dus ik dacht een beetje dat het een eendagsvlieg was. Niets was minder waar. Misschien herinneren jullie je nog de krankzinnigheid waarmee het nationale elftal werd aangemoedigd tijdens het WK hier en de manier waarop Guus Hiddink hier wordt aanbeden? Ditzelfde zag ik tijdens dit concert. Van jong tot oud, hip of saai, iedere aanwezige Koreaan ging volledig-uit-zijn-dak op élk nummer dat de beste man door zijn microfoon jengelde. Daarnaast deed iedereen ook zijn best om de dance moves te immiteren, maar dat is nog niet gemakkelijk. Het dringen, duwen en schreeuwen werd niet alleen door de mensen die vooraan stonden verzorgd, maar ook door de mensen op straat die geen plekje meer op het terrein konden vinden. Ook zij lieten deze kans niet voorbij gaan om hun idool hun waardering te tonen. Gekke Koreanen. De tweede activiteit was een gratis vuurwerkshow van twee uur lang. Voor mij het grootste vuurwerk wat ik ooit heb gezien, al moet ik toegeven dat ik me op een gegeven moment ook afvroeg wie er betaalde voor al die rotjes en vuurpijlen in de lucht. Het leuke hier aan was weer de hoeveelheid aan mensen. Ik heb zo veel verschillende aantallen gehoord dat ik geen schatting durf te geven, maar het varieerde van 2 tot 5 miljoen, allemaal in het centrum van de stad.
 
Met deze drie evenementen waar ik net over heb verteld, heb je natuurlijk nog geen maand gevuld. En dat klopt ook wel een beetje. De afgelopen tijd was minder spectaculair dan het begin. Je kan nou eenmaal niet 4 of 6 maanden leven met het motto: ik ben nu in Korea, dus wil zo veel mogelijk doen, zien en ervaren. Tenminste niet als je ook nog verplichtingen hebt als school en andere zaken. Daarnaast had ik namelijk ook tentamens, maar die stelden niet zo veel voor gelukkig. De kick van ‘’wow ik ben Korea’’ is nu dan ook wel een beetje voorbij. Dat vind ik opzich wel jammer. Verder is mijn leven nu ook wel een beetje smal vergeleken met thuis. Mijn sociale leven bestaat bijna enkel en alleen uit een exchange groep, van zo’n 30 Europeanen. Uiteraard heb ik daarnaast nog wel veel contacten, zoals met mijn buddy of mijn voetbalteam, maar toch. Dat is af en toe best wel een beetje vervelend. Roddels gaan nog sneller dan in het gooi en ik voel me wel eens een beetje bekrompen.

Des te meer reden om weer veel leuke dingen te gaan doen. Naast natuurlijk de week met Ruud en Ritze, staan er nog een aantal dingen op het programma. Mijn lang verwachte hike-trip gaat dit weekend eindelijk werkelijkheid worden. Ik verwacht hier heel erg veel van en als dat terecht is zal ik een klaagbrief naar Lonely Planet sturen over het kopje highlights. Verder wil ik heel erg graag naar de Filipijnen in plaats van de Tokyo. Dit onder andere vanuit financieel oogpunt, maar ook met oog op mijn nieuwe inzicht dat ik toch echt meer van de natuur hou dan van cultuur. Deze eilandengroep is namelijk echt het paradijs op aarde (vooral niet googlen op Palawan of Filipijnen, als je jaloers aangelegd bent). Dus maak je vooral geen zorgen !!!